تبلیغات
خصوصیت های اخلاقی:
مهربان، باهوش، وفادار
قد: 27 تا 32 سانتی متر
وزن: 14 تا 32 کیلوگرم (نر)، 11 تا 15 کیلوگرم (ماده)
طول عمر: 12 تا 15 سال
گروه: گله
| قد | 27 تا 32 سانتی متر |
| وزن | 14 تا 32 کیلوگرم (نر)، 11 تا 15 کیلوگرم (ماده) |
| طول عمر | 12 تا 15 سال |
| گروه | گله |
کاردیگن ولش کورگی، شاهکاری از هنر پرورش دهندگان است، همۀ جنبه های این نژاد کاملا مناسب هدایت دام است و با این حال آنقدر خوش مشرب و شیرین است که حتی اگر هرگز کار روزمرۀ خود را انجام ندهد، همچنان یک همراه عزیز خواهد بود.
ویدیو های بیشتر
آموزش محل دستشویی به توله سگ
11٬450 بازدید
اولین ملاقات سگ شما با دامپزشک
3٬953 بازدید
انتخاب بهترین غذا برای توله سگ
5٬654 بازدید
چگونه به توله سگ خود یاد بدیم بشینه و بایسته
7٬077 بازدیدتوضیحات
کاردیگن ها به عنوان سگهایی کشیده، کم ارتفاع، دارای استخوانهای محکم، پاهای کوتاه و سینه ای عمیق، کارگرانی نیرومند با سرعت عمل و زیبایی خیره کننده ای هستند. وزن کاردیگنها می تواند از 11 تا 17 کیلوگرم باشد، در حالی وزن ماده ها، در بخش پایینی این دامنه قرار می گیرد. رنگ پوشش آنها می تواند در رنگهای متعدد و از قرمز تا الگوی محبوب آبی-مِرل (دارای لکه های رنگی) وجود دارد. سریعترین راه برای تشخیص کاردیگنها از پسر عموهایشان یعنی "پمبروک ولش کورگی"، بررسی قسمت عقب بدن آنها است: کاردیگن ها دارای دم هستند، اما پمبروک ها فاقد آن هستند. کاردیگنها، نگهبانانی آموزش پذیر، وفادار و هوشیار، با پارس های "سگهای بزرگ" هستند. کاردیگن هایی که به خوبی اجتماعی شده باشند، به ویژه بچه ها را دوست دارند و با سایر حیوانات خانگی رفتار خوبی دارند. این گله داران ورزشکار و سر سخت، به بیرون از خانه علاقه دارند و با تحریکهای ذهنی و فعالیتهای بدنی، رشد و پرورش می یابند.
امتیاز
-
سازگاری خوب با زندگی آپارتمانی
برخلاف تصور رایج، اندازه های کوچک لزوماً یک سگ آپارتمانی نمی سازد. تعداد زیادی از سگ های کوچک برای زندگی در یک آپارتمان بیش از اندازه پر انرژی و سرحال هستند. ساکت بودن، کم انرژی بودن، در داخل خانه نسبتاً آرام بودن و مودب بودن با ساکنان دیگر، همه جزو ویژگیهای خوب یک سگ آپارتمانی هستند.
-
خوب برای صاحبان تازه کار
بعضی از سگ ها نسبت به بقیه ساده تر هستند؛ آنها به آموزش بهتر جواب می دهند و بسیار راحت هستند. آنها همچنین به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند تا از اشتباهات یا ناسازگاری های شما عقب نشینی کنند. سگهایی که بسیار حساس هستند، تفکر مستقل دارند یا قاطع هستند، ممکن است مدیریتش برای شخصی که اولین بار است صاحب سگ شده سخت تر باشد. اگر تجربه صاحب سگ بودن خود را، هنگامی که معاشر جدیدتان را انتخاب می کنید، در نظر بگیرید، بهترین تجربه خود را کسب خواهید کرد.
-
سطح حساسیت
برای برخی از سگها یک توبیخ شدید ناراحت کننده نیست، در حالی که برخی دیگر حتی یک نگاه اخم آلود را به دل می گیرند. سگهای با حساسیت کم، که به آن ها "آسانگیر"، "تحمل پذیر"، "تاب آور" و حتی "پوست کلفت" نیز می گویند، بهتر می توانند با یک خانواده پر سر و صدا و پر آشوب، یک صاحب قاطع یا سرزنده و یک روال غیر معمول یا متغیر کنار بیایند. آیا شما بچه های کوچک دارید، ظروف غذا را زیاد پرتاب می کنید، در یک گاراژ بازی می کنید یا زندگی ناآرامی دارید؟ به سراغ یک سگ بروید که حساسیت کمی داشته باشد.
-
تحمل تنهایی
بعضی از نژادها با خانواده خود پیوند زیادی برقرار می کنند و در صورت تنها ماندن توسط صاحب خود، بیشتر در معرض نگرانی و حتی وحشت قرار می گیرند. یک سگ مضطرب می تواند بسیار مخرب باشد - واق واق کند، ناله کند، چیزی را بجود و یا حتی باعث ضرب و شتم شود. این نژادها هنگامیکه یکی از اعضای خانواده در طول روز در خانه باشد و یا اگر بتوانید سگ را به محل کار خود ببرید، رفتار بسیار خوبی از خود نشان می دهند.
-
تحمل آب و هوای سرد
نژادهایی که دارای پوشش بسیار کوتاه و کم یا بدون پوشش زیرین هستند و یا بدنی بی مو دارند همانند گریهاندها، در برابر سرما آسیب پذیر هستند. سگهایی با تحمل سرمای کم، در آب و هوای سرد باید داخل خانه زندگی کنند و برای پیاده روی در آن آب و هوا باید یک ژاکت یا لباس مناسب به تن داشته باشند.
-
تحمل آب و هوای گرم
سگهایی که پوشش ضخیم و دوبل دارند، در برابر گرمای بیش از حد، آسیب پذیر هستند. همچنین نژادهایی با بینی های کوتاه مانند بولداگ ها یا پاگ ها هم از این دسته هستند زیرا نمی توانند به خوبی خودشان را خنک کنند. اگر یک نژاد حساس به گرما می خواهید، سگ شما باید در روزهای گرم یا مرطوب در خانه بماند، و نیاز است که شما در مورد تمرینات سگ خود در گرما بسیار محتاط باشید.
-
محبت با خانواده
بعضی از نژادها مستقل و غیر صمیمی هستند، حتی اگر آنها از زمان تولگی توسط همان شخص بزرگ شده باشند؛ برخی دیگر با یک شخص پیوند نزدیکی دارند و نسبت به بقیه افراد بی تفاوت هستند؛ و برخی دیگر به کل خانواده محبت می کنند. نژاد تنها عاملی نیست که با سطح عاطفه مرتبط باشد؛ سگهایی که در داخل یک خانه با افراد اطراف خودشان بزرگ شده اند احساس راحتی بیشتری با انسان دارند و راحت تر پیوند می خورند.
-
سگ های بسیار علاقمند به کودکان
با کودکان مهربان بودن، تحمل بالا در بغل کردن های محکم، و داشتن یک حالت بی تفاوت نسبت به دویدن و جیغ زدن کودکان، تماماً صفاتی هستندکه باعث می شود سگ به کودکان علاقمند باشد. شاید از اینکه چه نژادهایی در آن لیست قرار دارد شگفت زده شوید: باکسرهای سرسخت و آمریکن استافوردشایر تریرها (که پیت بول به حساب می آیند)، با کودکان خوب رفتار می کنند. سگهای کوچک و ظریف و بسیار سرزنده مانند شی هواهواها همیشه به این میزان خانواده دوست نیستند.** همه سگ ها منحصر به فرد هستند. رتبه بندی های ما تعمیمی کلی است، و آنها تضمینی برای رفتار هر نژاد یا سگ منحصر به فرد نیستند. سگها از هر نژاد می توانند با توجه به تجربیات گذشته خود، آموزش چگونگی همراهی با کودکان و شخصیتشان، در کنار کودکان خوب رفتار کنند. نژاد و نوع نژاد مهم نیست، همه سگ ها دارای فک های قوی و دندان های تیز و نوکدار هستند و ممکن است در شرایط استرس گاز بگیرند. کودکان کم سن و سگها از هر نژاد باید همیشه تحت نظارت یک فرد بالغ قرار بگیرند و هرگز حتی برای مدتی با همدیگر تنها نمانند.
-
رفتار دوستانه با دیگر سگ ها
رفتار دوستانه نسبت به سگ ها و انسان ها دو موضوع کاملاً متفاوت است. برخی از سگها ممکن است به سگ های دیگر حمله کنند یا سعی کنند بر آن ها مسلط شوند، حتی اگر آنها عاشق معاشرت با مردم باشند. برخی دیگر بیشتر دوست دارند بازی کنند تا مبارزه؛ و برخی دیگر از آنها، دم را چرخانده و می دوند. نژاد تنها عامل نیست. سگهایی که حداقل تا سن شش تا هشت هفتگی با خانواده و مادر خود زندگی کرده اند و آن هایی که در زمان تولگی وقت زیادی را به بازی با سگ های دیگر گذرانده اند، به احتمال زیاد مهارت های اجتماعی خوبی دارند.
-
رفتار دوستانه با غریبه ها
سگهایی که با غریبه ها رفتار دوستانه ای دارند، به میهمان ها با دم تکان دادن و پوزه به خاک مالیدن سلام می کنند؛ بعضی دیگر خجالتی، بی تفاوت یا حتی پرخاشگر هستند. با این حال، مهم نیست که از چه نژادی باشند، سگی که اجتماعی باشد و از تولگی با انسان های زیادی از هر سن، اندازه و شکل برخورد کرده باشد، بهتر به غریبه ها پاسخ خواهد داد تا یک سگ بزرگسال بدون این پیش زمینه ها. به یاد داشته باشید، حتی سگهایی که رفتار دوستانه دارند نیز در بیرون از خانه باید یک قلاده خوب و قوی داشته باشند!
-
میزان ریزش مو
اگر قصد دارید خانه خود را با یک سگ به اشتراک بگذارید، باید با موهای سگ روی لباس و خانه خود کنار بیایید. ریزش مو در بین نژادها بسیار متفاوت است. بعضی از سگ ها سالی یکبار، برخی فصلی، برخی به هر دو شکل، و برخی دیگر خیلی به ندرت ریزش مو دارند. اگر وسواس دارید، باید نژادی را انتخاب کنید که ریزش موی کمتری داشته باشد یا با استانداردهای شما کنار بیاید.
-
پتانسیل ریزش آب دهان
سگهای مستعد ریزش آب دهان ممکن است برای سلام کردن، دست شما را لیس های آبداری بزنند و لکه های بزرگ و مرطوبی را روی لباس شما ایجاد کنند. اگر رفتاری بی تفاوت نسبت به لیس زدن داشته باشید، خوب است؛ اما اگر وسواس دارید، می توانید سگی را انتخاب کنید که در این بخش امتیاز کمتری دارد.
-
راحتی در نظافت
بعضی از نژادها، سگهایی هستند که با یک برس کشیدن ساده تمیز می شوند؛ برخی دیگر برای تمیز و سالم ماندن به حمام، اصلاح و دیگر موارد بهداشتی منظم نیاز دارند. در نظر داشته باشید، باید برای سگی که به نظافت زیادی احتیاج دارد وقت بگذارید و صبور باشید، یا اینکه برای انجام این کار، به شخص دیگری پول بدهید.
-
سلامت عمومی
به دلیل شیوه های نادرست در تمرینات، برخی از نژادها مستعد ابتلا به بعضی مشکلات بهداشتی ژنتیکی مانند دیسپلازی مفصل ران هستند. این بدان معنا نیست که هر سگی از آن نژاد حتماً به آن بیماری مبتلا خواهد شد؛ بلکه به این معنی است که آنها در معرض ریسک بالایی قرار دارند. اگر شما یک توله سگ را قبول می کنید، ایده خوبی است که بدانید کدام بیماری های ژنتیکی برای نژاد مورد علاقه شما مشترک هستند. همچنین ممکن است بخواهید از محلی که توله سگ را از آنجا تهیه کرده اید بپرسید اطلاعاتی در مورد سلامت جسمی والدین و سایر بستگان توله سگ شما دارد یا خیر.
-
استعداد اضافه وزن پیدا کردن
بعضی از نژادها اشتهای زیادی دارند و به راحتی دچار افزایش وزن می شوند. اضافه وزن در سگ ها همانند انسانها می تواند باعث ایجاد مشکلات سلامتی شود. اگر نژادی را انتخاب کرده اید که مستعد اضافه وزن است، باید رفتارهای خود را محدود کنید، در همه حال، مطمئن شوید که به اندازه کافی ورزش می کند و بجای بی تفاوت بودن نسبت به غذایش، میزان وعده های غذایی روزانه اش را در وعده های منظم غذایی، اندازه گیری کنید.
-
اندازه
سگ ها در همه اندازه ای وجود دارند، از کوچکترین آن ها یعنی شی هوآهوآ گرفته تا گریت دین بسیار بزرگ، یک عامل کلیدی در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا یک سگ با شما و فضای زندگی شما سازگار است یا نه، میزان فضایی است که اشغال می کند. نژادهای بزرگ سگ ممکن است به نظر بیش از حد قدرتمند و ترسناک باشند، اما برخی از آنها فوق العاده دوست داشتنی هستند! نگاهی بیندازید و سگ با اندازه مناسب را، برای خود پیدا کنید!
-
راحتی آموزش
سگهای آموزش پذیر، در ایجاد ارتباط بین یک دستور (مانند کلمه "بشین")، و یک عمل (نشستن) و یک نتیجه (انجام کاری) خیلی سریع مهارت پیدا می کنند. سگ های دیگر به زمان، صبر و تکرار بیشتری نیاز دارند. بسیاری از نژادها باهوش هستند اما به آموزش با این نگرش نگاه می کنند که "چه فایده ای برای من دارد؟"، در این صورت شما نیاز به استفاده از پاداش ها و بازی ها برای یادگیری آنها خواهید داشت تا درخواست های شما را اجرا کنند.
-
هوش
سگهایی که پرورش می یابند تا به مشاغلی که به تصمیم گیری، هوش و تمرکز نیاز دارند، همانند گله داری بپردازند، باید مغزشان را تمرین دهند، همانگونه که سگ هایی که برای دویدن در طول روز پرورش داده می شوند، باید بدن خود را تمرین دهند. اگر آنها تحریک ذهنی مورد نیاز خود را پیدا نکنند، کار خودشان را انجام می دهند - معمولاً با پروژه هایی که شما دوست نخواهید داشت، مانند کندن زمین و جویدن. آموزش اطاعت و اسباب بازی های تعاملی سگ، روش های خوبی برای تمرین مغزی یک سگ هستند، تمریناتی همانند ورزش و کار برای آموزش چابکی، جستجو و نجات.
-
علاقمندی به ور رفتن با دهان
در بیشتر نژادها در دوران تولگی و در نژادهای رتریور در همه سنین، علاقمندی به ور رفتن با دهان به معنای تمایل به گره زدن، جویدن و گاز بازی (گاز نرم و نسبتاً بدون درد است که باعث سوراخ شدن پوست نمی شود)، عمومیت دارد. سگهای دهانی بسیار علاقمند هستند تا از دهان خود برای نگه داشتن یا "هدایت" اعضای خانواده انسانی خود استفاده کنند. آنها نیاز به آموزش دارند تا یاد بگیرند که گاز گرفتن اسباب بازی های جویدنی خوب است، و نه آدم ها. نژادهای دهانی از بازی های واکشی (رفتن و آوردن یک وسیله) و جویدن یک اسباب بازی که با گلوله و دیگر وسایل لذت بخش پر شده باشد، واقعاً لذت می برند.
-
تعقیب طعمه
سگهایی که برای شکار پرورش یافته اند، مانند تریرها، تمایل ذاتی برای تعقیب - و گاه کشتن - حیوانات دیگر دارند. هر چیزی که غژغژ کند، مانند گربه ها، سنجاب ها، و شاید حتی ماشین ها، می تواند آن غریزه را تحریک کند. سگهایی که عاشق تعقیب کردن هستند هنگامیکه بیرون از خانه می باشند باید قلاده داشته باشند و یا در یک محیط نرده دار نگه داشته شوند، و شما به یک فنس بلند و ایمن در حیاطتان نیاز دارید. این نژادها به طور کلی برای خانه هایی با حیوانات خانگی کوچکتر مانند گربه ها، همسترها و یا سگ های کوچک که می توانند مانند طعمه به نظر برسند مناسب نیستند. از طرف دیگر نژادهایی که در ابتدا برای شکار پرندگان مورد استفاده قرار می گرفتند، عموماً علاقه ای به تعقیب ندارند، اما هنگام پرواز پرندگان ساعات سختی را خواهید داشت تا مانع از جلب توجه آنها شوید.
-
گرایش به واق واق کردن یا زوزه کشیدن
برخی نژادها بیشتر از بقیه صدا می دهند. هنگام انتخاب یک نژاد، به این فکر کنید که این سگ چند بار واق واق می کند یا زوزه می کشد. اگر قصد خرید یک سگ شکاری را دارید، آیا زوزه آنها برای شما مثل یک موسیقی می باشد یا دیوانه کننده است؟ اگر قصد خرید یک سگ نگهبان را دارید، آیا ممکن است شهری مملو از "غریبه های" مشکوک، توله سگ شما را همیشه درحالت هوشیاری قرار دهد؟ آیا حیات وحش محلی به معنای واقعی کلمه سگ شما را به سمت وحشی شدن سوق خواهد داد؟ آیا شما در خانه ای با محدودیت های صوتی زندگی می کنید؟ آیا در نزدیکی خودتان همسایه دارید؟ پس ممکن است شما بخواهید یک سگ ساکت را انتخاب کنید.
-
علاقه به ولگردی
بعضی از نژادها نسبت به بقیه آزادتر هستند. سگ های شمالی مانند هاسکی های سیبری که برای مسافت های طولانی پرورش داده شده اند و با توجه به این شانس، بعد از دیدن هر چیزی که علاقه آنها را به خود جلب کند، شروع به حرکت می کنند و بسیاری از سگ های شکاری فقط بینی خود - یا آن خرگوشی که ناگهان از وسط جاده می گذرد - را دنبال می کنند حتی اگر این به معنای ترک شما باشد.
-
سطح انرژی
سگهای پرانرژی همیشه آماده و منتظر عمل هستند. در اصل برای انجام انواع کارهای مرتبط با سگ ها پرورش یافته اند. کارهایی از قبیل جستجو برای شکارچیان یا هدایت گله، آنها این استقامت را دارند که بتوانند یک روز کامل کار کنند. آنها به ورزش و تحرک ذهنی زیادی احتیاج دارند و احتمالاً بیشتر وقت خود را صرف پریدن، بازی کردن و کشف هر محل و بوی جدید می کنند. سگ کم انرژی بین سگ ها همانند آدم های تنبل است، و در طول روز فقط چرت می زنند. هنگام انتخاب یک نژاد، سطح فعالیت و شیوه زندگی خود را در نظر بگیرید و به این فکر کنید که آیا شما یک سگ فرز و پر انرژی را مناسب می دانید یا آزار دهنده.
-
نیرومندی
یک سگ نیرومند ممکن است انرژی خوبی داشته یا نداشته باشد، اما تمام کارهایی که آن ها انجام می دهند، با قوت انجام می دهند: آنها به قلاده فشار می آورند (تا زمانی که به آنها آموزش دهید که این کار را انجام ندهند)، سعی می کنند که موانع را از سر راه بردارند و حتی با ولع زیاد غذا بخورند و آب بنوشند. . این مخازن پرانرژی برای یادگیری رفتارهای خوب به آموزش زیادی احتیاج دارند و ممکن است برای خانه هایی که دارای کودکان خردسال یا اشخاص سالخورده و ضعیف هستند، مناسب نباشند. از سویی دیگر، یک سگ با انرژی کم، رویکرد مطیع تری نسبت به زندگی دارد.
-
احتیاج به تمرین
بعضی از نژادها با قدم زدن آهسته شبانه در اطراف ساختمان مشکلی ندارند. برخی دیگر به قدم زدن روزانه احتیاج دارند، به ویژه آن هایی که در اصل برای کارهای جسمی از قبیل گله داری یا شکار پرورش داده شده اند. بدون ورزش کافی، ممکن است وزن این نژادها افزایش پیدا کند و انرژی خود را به روشهایی که شما دوست ندارید مانند واق واق کردن، جویدن و حفر کردن، تخلیه کنند. نژادهایی که به ورزش زیادی احتیاج دارند، برای افراد پر انرژی، افراد فعال و یا آن هایی که به آموزش سگ خود برای رقابت در یک ورزش پر انرژی سگ ها مانند چابکی علاقمندند، مناسب هستند. اگر می خواهید سگ پرانرژی خود را خسته کنید، می توانید از اسباب بازی هایی استفاده کنید که باعث تحرک آنها می شود!
-
علاقمند به بازیگوشی
برخی از سگ ها، همیشه توله سگ باقی می مانند - همیشه به بازی علاقمندند - در حالی که دیگران جدی تر و ملایم تر هستند. اگرچه یک توله سگ بازیگوش به نظر مشتاق می رسد، اما این را در نظر داشته باشید که هر روز باید تعداد زیادی بازی های مختلف را انجام دهید، و اگر بچه یا سگ های دیگری داشته باشید باید از آن ها به عنوان همبازی های آن سگ استفاده کنید.
پاپی یاب رو دنبال کن: گروه واتس اپ پاپی یاب گروه تلگرام پاپی یاب تماس با 09028288666
نگهداری
تغذیه
آراستن
تمرین
آموزش
سلامت
کاردیگن ها به سگهایی که بسیار آسان، اضافه وزن پیدا می کنند، شناخته می شوند، بنابراین، نظارت دقیق بر وزن آنها ضروری است. لازم است که کاردیگن ها، بر اساس سطح فعالیت و نیازهای تغذیه ای خود، با یک غذای سگ با کیفیت بالا تغذیه شوند. دو وعده غذایی کوچکتر در روز به جای یک وعدۀ غذایی بزرگ، روند هضم بهتری ایجاد می کند. علاوه بر این، در دادن خوراکی های تشویقی زیاده روی نکنید. بله، یک کاردیگن می تواند یک بسته بندی پنیر را از 50 متری تشخیص دهد- اما این بدان معنا نیست که شما یک قطعه کامل به آنها بدهید. دنده های سگتان را لمس کنید و اگر با نوک انگشتان خود به راحتی دنده ها را احساس نمی کنید، سگ شما به احتمال زیاد دارای اضافه وزن است.
یک برس کشیدن خوب حداقل یک بار در هفته می تواند کاردیگن را سالم نگه دارد و ظاهر خوب آن را حفظ کند. مرتب نگه داشتن موها در قسمت پایین پاها، به کاهش میزان آلودگی که حیوانات می توانند به خانه وارد کنند، کمک می کند. ناخن ها نیز باید کوتاه نگه داشته شوند. برخی از صاحبان حیوانات خانگی به اشتباه فکر می کنند که باید پوشش سگ خود را برای تابستان کوتاه کنند. هنگامی که پوشش کاردیگن مناسب این نژاد است، این کار ضرورتی ندارد. پوشش درست دارای ویژگی های اساسی برای حفظ دمای مناسب بدن است، به شرطی که شرایط طبیعی باشد. البته باید توجه داشت که یک سگ سیاه در یک روز آفتابی گرمای بیشتری را جذب می کند و باید مراقب بود که در هوای گرم از قرار گرفتن این سگها در معرض آفتاب بیش از حد، جلوگیری شود.
کاردیگن به عنوان یک سگ بسیار سازگار شناخته شده است. اگر می خواهید پیاده روی کنید و به ماجراجویی بپردازید، آنها برای همه این کارها مناسب هستند. یا اگر می خواهید تلویزیون تماشا کنید و ذرت بو داده بخورید، مشکلی نیست، کاردیگن برای شما مناسب است. کاردیگنها با معاشرت منظم رشد می کنند، بنابراین به دلایل زیادی، پیاده روی در محله دارای اهمیت است. این نوع پیاده رویها می تواند هم برای شما و هم برای سگتان سرگرم کننده باشد و همچنین تمرینات ورزشی مورد نیاز سگتان را فراهم می کند. وقتی کاردیگن شما به طور غیر منتظره شروع به "دویدن" در خانه و روی کاناپه ها می کند، این کار راهی برای این است که بگوید: "هی، مامان، من واقعاً نیاز به سرگرمی دارم - بیا برویم توپ بازی کنیم!" و ، بله، اکثر کاردیگن ها "توپچی های" خوبی هستند و از این مسئله به نفع خودتان استفاده کنید. به یاد داشته باشید که از پریدن و بالا رفتن از پله ها که می تواند باعث صدمه به کمر شود خودداری کنید.
باید تأکید کنیم که آموزشهای معاشرت اولیه و منظم از اهمیت بالایی در ایجاد یک کاردیگن سالم و شاد برخوردار است. در دوران توله سگی آنها را به آرامی در معرض طیف گسترده ای از افراد، مکان ها و موقعیت ها قرار دهید. این فرایند باید برای همۀ عمر ادامه یابد، اما جوایز یک سگ به خوبی اجتماعی شده، فوق العاده است. به کلاسهای آموزشی در این زمینه بروید و اجازه دهید همه اعضای خانواده در آن شرکت کنند. رفتار نامناسب را تحمل نکنید و در صورت وجود مشکلی که نمی توانید آن را اصلاح کنید، از کمک یک مربی یا رفتار-درمانگر واجد شرایط استفاده کنید. پاداش کمی تلاش زودهنگام برای شما سگی است که شما و همه کسانی که با او ملاقات می کنند دوستش خواهند داشت.
سگهای شکاری دیداری مانند افغان ها به طور طبیعی دارای چربی ذخیرۀ اندکی در بدن هستند، بنابراین آنها بسیار حساس هستند. کاردیگن ها نژادی بسیار سالم هستند و پرورش دهندگان مسئول نمونه های آمادۀ تولید مثل خود را از نظر داشتن مشکلات خاص سلامتی مانند دیسپلازی مفصل ران، آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) ، و میلوپاتی دژنراتیو، غربالگری می کنند. همچنین مانند همۀ سگهای "کشیده و کم ارتفاع"، باید در مورد مشکلات احتمالی در ناحیۀ کمر، آگاه باشید. از اجازه دادن به کاردیگن ها برای پایین پریدن از روی تخت یا کاناپه خودداری کنید، پله ها نیز می توانند یک خطر محسوب شوند. با بروز اولین علامت هرگونه مشکل یا ناراحتی، بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. مشکل، هرچه زودتر برطرف شود، بهبود، سریعتر صورت می گیرد.
آزمایشات بهداشتی توصیه شده از سوی باشگاه ملی نژاد:
- ارزیابی لگن
- آزمایش DNA میلوپاتی دژنراتیو
- آزمایش ژنتیک PRA یا پاکسازی از طریق والدین (به وب سایت CWCCA مراجعه کنید)
استاندارد
ظاهر عمومی
ارتفاع کوتاه با استخوان بندی نسبتاً سنگین و قفسه سینه عمیق. نمای کلی آن بصورتی است که به نسبت ارتفاع، کشیده تر است و در انتهای آن یک دم پایین قرار گرفته و روباه-مانند قرار دارد. از نظر ظاهر عمومی، سگی زیبا، قدرتمند و کوچک است که توانایی سرعت، استقامت و هوش را در کنار هم دارد، همچنین، دارای ساختاری مستحکم است اما درشت هیکل نیست.
سر
سر کاردیگن باید متناسب با جنس و اندازۀ جثۀ سگ باشد. هرگز نباید آنقدر بزرگ و سنگین باشد و یا آنقدر کوچک و ظریف به نظر برسد که با بقیه بدن توازن نداشته باشد. ظاهر کاردیگن، هوشیار، ملایم، مراقب و در عین حال دوستانه است. چشم هایی این نژاد، متوسط تا بزرگ است، اما، برآمده نیست و دارای لبه های تیره و گوشه های مشخص است. رنگ چشمها دامنۀ گسترده ای از روشن تا تیره دارد و هماهنگ با رنگ پوشش است. چشمهای آبی (شامل قسمتی از چشمها آبی)، یا یک چشم تیره و یک چشم آبی، در رنگهای پوشش مِرل-آبی، مجاز است و در هر رنگ پوشش دیگری غیر از رنگ آبی، باعث رد صلاحیت می شود. گوش: متناسب با اندازه سگ، بزرگ و برجسته است، نوک آن کمی گرد شده و چرم محکمی برخوردار است، همچنین، در قسمت پایه دارای پهنای متوسط است و در هنگام احتیاط به حالت ایستاده و کمی شیب دار به سمت جلو نگه داشته می شود. گوش ها هنگامی که در حالت ایستاده هستند، نوکهای آنها کمی گسترده تر از خط مستقیمی است که از نوک بینی و از میان مرکز چشم کشیده می شود. گوش های کوچک و یا نوک تیز، نقص های جدی محسوب می شوند. افتادگی گوش باعث رد صلاحیت می شود.
بدن
گردن، دارای طول متوسط، عضلانی و فاقد افتادگی گلو است. گردن، به خصوص در نرها و متناسب با ساختار سگ، کاملاً توسعه یافته است. گردن بطور هماهنگ و پیوسته بر روی شانه های محکم و خوش فرم قرار گرفته است. خط پشت، هم سطح است و بدن، کشیده و قوی است. سینه، نسبتاً پهن و استخوان سینه برجسته است. دنده های کاملاً از هم باز شده اند تا امکان داشتن ریه های قدرتمندی را فراهم کنند. دنده ها به خوبی تا عقب امتداد یافته اند. کمر، کوتاه، قوی و دارای تورفتگی متوسطی است. خط کمر کاملا مشخص است. کفل، کمی به سمت پایین و به سمت مجموعه دم، شیب دار است.
پوشش
دارای طول متوسط اما متراکم و دولایه است. موهای بیرونی از نظر بافت کمی خشن هستند. موها هرگز تاب دار، فرفری یا ابریشمی نیستند بلکه نسبتاً صاف و در برابر آب و هوا مقاوم هستند. پوشش زیر لایه که مانند عایق است، کوتاه، نرم و ضخیم است. یک پوشش مناسب، روی گوش، سر و پاها، دارای موهای کوتاه است. موهای روی بدن، متوسط هستند و روی یالها، پشت ران ها برای ایجاد "شلوار" و در قسمت زیرین دم، کمی بلندتر و دارای موهای ضخیم تری هستند. پوشش نباید آنقدر اغراق آمیز و بلند باشد که کرکی به نظر برسد. پوشش این نژاد ریزش دارد و عدم وجود زیرپوش بصورت فصلی، به شرطی که موها سالم باشد، نباید به شدت مجازات شود. اصلاح کردن موها به جز کوتاه کردن موهای پا مجاز نیست و در صورت تمایل می توانید سبیل ها را کوتاه کنید. موهای کرکی نرم، طول یکنواخت، موهای کتانی، فرفری، ابریشمی، یا موهای بیش از حد کوتاه و/ یا پوشش مسطح، مطلوب نیستند. یک پوشش کاملاً بلند یا کرکی، یک نقص بسیار جدی محسوب می شود.
قسمت عقب بدن
کاملا عضلانی و قوی، اما در شانه ها کمی پهنای کمتری دارد. استخوان ران (لگن) به همراه کفل به سمت پایین شیب دار هستند و در سوکت مفصل ران، با استخوان ران، یک زاویۀ قائمه ایجاد می کند. در مفصل زانو و ران باید زاویه بندی متوسط باشد. استخوان کف پا، عمود بر زمین و موازی یکدیگر هستند. دوکلاوها (انگشتان اضافه پا) برداشته می شوند. کف پا، مستقیم به سمت جلو قرار دارد و کمی کوچکتر و بیضی شکل تر از پاهای جلو است. انگشتان پا قوس دار است و بالشتک ها به کاملا توپر هستند.
قسمت جلوی بدن
قفسه سینه که دارای پهنای متوسط است به سمت سینه باریک می شود و کاملا در بین پاهای جلو قرار می گیرد. شانه ها، به اندازه کافی به طرفین شیب دار هستند تا بتوانند دنده ها را در خود جای دهند. تیغه شانه (کتف) بلند و کاملاً به سمت عقب خوابیده است و تقریبا با زاویۀ قائمه به بازوی بالایی متصل می شود. استخوان بازو تقریبا به اندازه استخوان کتف است. زانوها باید نزدیک به هم قرار گیرند. پاهای جلو باید انحناء دار باشند تا دنده ها را در میان خود جای دهند. انحنا در پاهای جلو، باعث می شود مچ دست ها (مفاصل کارپال) نسبت به زانوها، به هم نزدیک تر باشند. پسترن ها (بخش پایین ساق پاها)، قوی و انعطاف پذیر هستند. دوکلاوها، برداشته می شوند.
پاپی یاب رو دنبال کن: گروه واتس اپ پاپی یاب گروه تلگرام پاپی یاب تماس با 09028288666
تاریخچه
کاردیگن ولش کورگی خوش تیپ اما سر سخت، نام خود را از پادشاهی قرون وسطی کاردیگنشیر، ولز، گرفته است و قدیمی ترین نژاد AKC از دو نژاد گورکی است. در واقع، آنها در میان قدیمی ترین نژادهای بریتانیایی قرار می گیرند. کلمه "کورگی" در اصل "kergie" بوده است که واژۀ سلتیک باستانی برای "سگ" است و مورخان تصور می کنند که کورگی های قدیمی در طول مهاجرت های گسترده خود به بریتانیا، در حدود 1200 سال قبل از میلاد توسط سلت ها از اروپای مرکزی به ولز آورده شده اند. با این وجود می توان با اطمینان گفت که گورکی ها از 1000 سال پیش، در کنار گله های ولزی بوده اند.
کاردیگنها ساختاری نزدیک به زمین دارند تا به بهترین وجه پاشنه گاوها را تحریک کنند و از لگد شدن نیز دور باشند. (سگهایی که گله ها را با این روش نیشگون گرفتن پاشنه، در مراتع یا جاهای دیگر هدایت می کنند، "پاشنه گیر" می نامند). کاردیگن های که انطباق پذیر بودند دو وظیفه را در کنار هم انجام می دادند، هدایت گله در روز و نگهبانی انسانها در شب. در طول تاریخچۀ طولانی این نژاد، کاردیگن ها در زمان های مختلف به عنوان سگ مزرعه، همراه برای شکار، محافظ خانواده و ورزشکار، انجام وظیفه کرده اند. کاردیگن ها، همراهی طولانی با کشاورزان مستاجر بریتانیایی داشته اند که از آنها برای کمک به شخم زدن استفاده می کردند.
کاردیگن و پمبروک در زمانهایی آزادانه با آمیزش داشتند و تا اواخر سال 1934 در انگلستان یک نژاد محسوب می شدند. اولین جفت کاردیگن پرورش داده شده در ژوئن 1931 وارد ایالات متحده شد. AKC چهار سال بعد به طور کامل این نژاد را به رسمیت شناخت.
افزودن نظر
آیا میدانستید؟
کلید واژه های نژاد کاردیگن ولش کورگی (Cardigan Welsh Corgi)
ولش کرگی، ولش کورگی
- ولش کرگی
- ولش کورگی
قیمت نژاد ها برگرفته از پرورش دهندگان معتبر ایران
پرورش دهندگان محترمی که قصد همکاری دارند لطفا با شماره 02122930308 تماس حاصل نمایند
جهت خرید سگ از لیست نژاد ها، نژاد مورد نظر را پیدا کرده و از طریق پاپی یاب استعلام بگیرید.
جهت دریافت مشاوره خرید سگ با شماره 09028288666 تماس حاصل نمایند
کلید واژه ها
کاردیگن ولش کورگی - سگ کاردیگن ولش کورگی - خرید سگ کاردیگن ولش کورگی - خرید نژاد سگ کاردیگن ولش کورگی - خرید کاردیگن ولش کورگی - قیمت کاردیگن ولش کورگی - قیمت توله کاردیگن ولش کورگی - قیمت و خرید کاردیگن ولش کورگی نر - قیمت و خرید کاردیگن ولش کورگی ماده
پاپی یاب رو دنبال کن: گروه واتس اپ پاپی یاب گروه تلگرام پاپی یاب تماس با 09028288666
