دلواپسی از تنها گذاشتن سگ ها چیست و چگونه با آن مقابله کنیم؟
سگ ها نسبت به تنها شدن بسیار حساس هستند. تا جاییکه نسبت به این ترس، احساس دلواپسی های مخربی دارند. آیا می دانید که ترس ایجاد شده که ناشی از دلواپسی از تنها گذاشتن سگ است، دومین دلیل در زخمی شدن آنها و یک عامل جدی در ترک سگ ها توسط صاحبانشان می باشد؟
ممکن است با خودتان بگویید که دلواپسی از تنها گذاشتن سگ، چه ارتباطی با مریض شدن و یا ترک آنها توسط صاحبانشان دارد؟ موضوع خیلی ساده است. ما سگ های سالم که از لحاظ روحی قدرتمند و بانشاط هستند را نگهداری می کنیم. قطعا هیچ علاقه ای به نگهداری از سگ های بیمار و یا آسیب دیده از مشکلات روحی نداریم. وقتی دلواپسی سگ باعث آسیب های جدی جسمی و روحی در او شده است، مقدمه ایست کافی برای آنکه آنها را رها کنیم و این از بزرگترین چالش ها در دنیای سگ های خانگی می باشد. قطعاً خود سگ چندان رویکرد قدرتمندی در مواجه شدن با چنین چالش مخربی را ندارد. در واقع این ما هستیم که باید در مقام حامی سگ خانگی مان از او در مقابل این دلواپسی های کشنده محافظت کنیم. اما مگر می شود سگ ها را همیشه و در همه حال همراه خودمان داشته باشیم؟ قطعاً برای رفع دلواپسی از تنها گذاشتن سگ ها باید راهکارهای بهتری داشته باشیم. در این مقاله به موضوع دلواپسی سگ ها در ترس از تنها شدن می پردازیم و اینکه چطور می توانیم با چنین مشکلات روحی به تقابل بنشینیم.
نگاهی بر احساس دلواپسی از تنها شدن در سگ ها
برای تقابل با پدیده مخرب روحی مانند دلواپسی از تنها گذاشتن سگ ها، باید درک درستی از این عارضه داشته باشیم. دلواپسی از تنها گذاشتن سگ، عارضه روحی است که در هر نژاد از سگ با هر سن و سالی رخ می دهد. این موضوع ربطی به جثه، جسارت، ابهت و یا شخصیت سگ ندارد. چه بسا سگ های بزرگ جثه و قدرتمندی که اسیر این عارضه روحی شده، دچار ضربات مخرب و جبران ناپذیری هستند.
سگ ها وابستگی شدیدی به اعضای خانواده دارند و اگر از اعضایی که با آنها زندگی می کنند به هر دلیلی جدا شوند، به احتمال زیاد دچار مراتبی از افسردگی می شوند. این افسردگی عموما یک فشار ساده روحی است که گاها آنچنان عمیق می شود که می تواند اثرات مخربی داشته باشد. خلقیات و عادت ها در سگ های افسرده به شکل محسوسی تغییر می کند. تا جاییکه به وضوح می توانید این تغییر رفتار را در سگ خانگی تان احساس کنید. گاها این تغییر رفتارها منجر به واکنش های غیرقابل تحملی می شوند. علائمی مانند پارس کردن های متوالی، دستشویی کردن در خانه، پرخاشگری همراه با رفتارهای تهاجمی و یا خجالتی شدن و... از جمله نشانه های متداول برای افسردگی سگ های خانگی است. این افسردگی سگ گاها آنچنان غلیظ و عمیق است که سگ را ناخودآگاه به سمت مریضی می کشاند. گاهی خود سگ شروع به جویدن بخشی از بدن خودش می کند. تا جاییکه ناخودآگاه قسمتی از بدن خود را زخمی کرده و حتی باعث آسیب های جدی بدنی می شود.
مثلاً در مواردی شاهد بودیم که یک سگ ژرمن شپرد آنچنان در افسردگی خود عمیق شده بود که ناخودآگاه دُمش را می جوید. تا جاییکه صاحبان سگ مجبور به کمک گرفتن از نهادهای درمانی شدند. سگ مورد مطالعه ما به تازگی یکی از صاحبان مورد علاقه خود که در جمع خانواده با او زندگی می کرده را از دست داده بود. این فقدان آنچنان تاثیری گذاشته بود که آشکارا او را دچار افسردگی عمیقی کرده بود.
واقعاً نمی توان یک الگوی رفتاری در سگ هایی که افسرده شده اند را پیش بینی کرد. یعنی نمی توانیم بگوییم سگی که افسرده شده است، الزاماً این رفتارهای خاص اعم از پرخاشگری و یا خودخوری را دارد. ممکن است گاهی شاهد رفتارهای بسیار عجیبی باشیم. رفتارهایی که ظاهراً نشان از یک سگ هیجانی دارد تا یک موجود افسرده شده! خود من (نویسنده مقاله در زبان اصلی) سگی از نژاد اشنوزر دارم که سگی خوب با رفتارهای منطقی است. اما گهگاهی به شدت هیجانی شده، شروع به بیرون ریختن زباله های خانه از سطل آشغال می کند. بعد هم راه می افتد و این آشغال ها را در سراسر خانه پخش می کند. آنچه مشخص است، به هیچ حالت نمی توانیم این رفتار خاص و هیجانی که نه الگوی تهاجمی دارد و نه الگوی خود خوری و خجالتی شدن را در لیست رفتارهای پیش بینی شده از حالت افسردگی سگ ها قرار بدهیم. اما به وضوح می توانیم شاهد تغییر حالت در رفتار سگ ها به دلیل تنها شدن در محیط خانه باشیم. رفتاری که کاملاً با خلقیات عادی و نرمال او متفاوت و گاها غیرمنطقی است.
دلواپسی از تنها گذاشتن سگ یک فشار روحی عمیق است که در آنها باعث تغییر در الگوهای رفتاری می شود. این رفتارهای مخرب نه تنها برای ما جالب نیستند و باعث زحمت ما می شوند؛ بلکه برای خود سگ نیز آزار دهنده اند. به هر صورت سگ خانگی ما به دلیل فشار روحی، جریان عادی و لذت بخش زندگی خود را رها کرده، اسیر رفتارهایی است که قطعاً برای خود او هم غیرقابل تحمل است. پس در درجه اول برای کمک به سگ خانگی مان و در امتداد آن، تامین راحتی خودمان، بهتر است راه حل هایی تاثیرگذار در کاهش این دلواپسی ها ناشی از تنها گذاشتن سگ داشته باشیم. در ادامه شما را با چند روش ساده اما تاثیرگذار برای حذف این رفتارها و یا به حداقل رساندن آنها آشنا می کنیم.
راه حل هایی برای کنترل دلواپسی از تنها گذاشتن سگ ها
1. جین فنل در کتاب "سگ حرف شنو" به تأکید اشاره دارد که جمیع اشتباهات اعضای خانواده در قبال رفتارهای تربیتی است که باعث بروز فشارهای روحی مانند دلواپسی از تنها گذاشتن سگ ها می شود. سگ ها به شدت نسبت به اعضای خانواده احساس وابستگی دارند و از آنجا که رفتار پاسبانی و نگهداری به شکل غریزی در آنها حضوری پررنگ دارد، خودشان را نسبت به سلامت تمام اعضای خانواده مسئول می دانند. در این حالت وقتی اعضای خانواده خانه را ترک می کنند، سگ همیشه نگران است که اتفاقی برای آنها پیش نیامده باشد. زیرا خودش را به عنوان عضوی تأثیرگذار در خانواده می بیند. عضوی که باید نگران همه باشد. آنگاه در این حس و حال نگرانی به مانند مادری که برای اولین بار فرزندش را به تنهایی روانه مدرسه کرده است، احساس دلشوره دارد. اما اگر این احساس دلواپسی را از دوش سگ بردارید، قطعاً در زمان تنهایی حس و حال آرامتری را برای او فراهم می کنید.
سگ های خانگی که نسبت به جایگاه ریاست صاحبانشان مشکوک هستند، آنها را مسئول محافظت از اعضای خانواده نمی دانند. اما برعکس، وقتی سگ خانگی نسبت به رهبری شما در مقام رئیس خانواده مطمئن باشد، به یقین از احساس دلواپسی کمتری در قبال دیگر اعضای خانواده برخوردار است. جین فنل عقیده دارد وقتی شما نتوانسته اید خودتان را در مقام یک رئیس مقتدر بنشانید، قطعا نمی توانید جایگاه معتبری در نزد سگ داشته باشید. خیلی ساده سگ خانگی تان به توانمندی شما در محافظت از اعضای خانواده اعتماد ندارد. از این رو اولین قدم در کاهش و یا حذف احساس های مخرب مانند دلواپسی از تنها گذاشتن سگ، آن است که جایگاه ریاست خود را بر او دیکته کرده باشید. اگر نسبت به این بخش از خلقیات سگ که درگیر با حس و حال ریاست است، اطلاع کافی ندارید، می توانید مقاله رئیس سگ و یا تعیین حد و مرز برای سگ را مطالعه کنید. این مقالات به شما کمک می کنند که درک درستی از رفتارهای غریزی سگ خانگی تان داشته باشید.
2. ممکن است به شکل همزمان از دو سگ خانگی نگهداری کنید. در این حالت باید متوجه نیازهای روحی هر دو سگ باشید و به یک اندازه به هر دوی آنها توجه داشته باشید. لازم است تا با آنها به شکل جداگانه بازی کنید. این بازی کردن های جداگانه، حس و حال تعلق پذیری بهتری را برای سگ فراهم می کند. اگر هر دو سگ را در خانه تنها می گذارید و در بازگشت شاهد رفتارهای ناشایست ناشی از تنها شدن سگ هستید، بهتر است سگی که دچار دلواپسی از تنها گذاشتن شده است را پیدا کنید. مثلا می توانید، یواشکی از پشت پنجره آنها را نگاه کنید و یا با نصب یک دوربین در محل خانه، رفتارهای آنها را در زمان تنهایی بررسی کنید تا ببینید کدام یک مرتکب رفتارهای ناشایست شده است.
3. رفتار ناشایست سگ خانگی شما که ظاهراً ریشه در دلواپسی از تنها گذاشتن سگ دارد، به دلیل روش های نادرست تربیتی شما است. شاید لازم باشد نگاهی بر نوع رفتارهای خود داشته باشید تا آنها را تغییر داده، روش های جدید تربیتی را پیش بگیرید. لازم است تا در مقابل رفتار ناشایست سگ خانگی با جدیت بایستید و آن را نهی کنید. البته رفتارهای خوب سگ را تشویق کنید. اگر فکر می کنید که با مشاهده رفتارهای ناشایست به دلیل دلواپسی از تنها گذاشتن سگ باید عکس العمل مهربانی داشته باشید، سخت در اشتباهید. بغل کردن و دلداری دادن به سگی که دچار ترس از تنهایی شده است و رفتارهای ناشایستی دارد، باعث گیج شدن او می شود. زیرا دلداری شما برای او حکم یک تشویق برای تداوم رفتار ناشایست است. او قطعاً با خودش فکر می کند که این مهربانی و یا دلداری دادن به علت انجام رفتاری مناسب است. لذا کار ناشایست خود را به عنوان یک عمل پسندیده همچنان ادامه خواهد داد.
4. سگی که خراب می کند و در زمان تنهایی نمی تواند کنترلی بر رفتارهای خود داشته باشد، باید در فضایی بسته بماند. بهترین ایده، استفاده از جعبه سگ می باشد. در انجام این کار جدیت داشته باشید و هرگز اسیر نگاه مهربان سگ خانگی تان دوباره او را آزاد و رها در محیط خانه تنها نگذارید. این محدود کردن ها هم برای شما و هم برای سگتان که دچار ترس از تنهایی می شود، خوب است. البته در این محدود کردن، رفتار خشن نداشته باشید. بهتر است در زمانی که قصد ترک منزل را دارید، از سگ بخواهید که به داخل جعبه اش برود. بگذارید به اختیار خودش این کار را انجام بدهد. در این لحظه با او مهربان باشید. او را نوازش کنید و از چیزهای جویدنی در اختیارش بگذارید. سپس محیط خانه را ترک کنید. دقت کنید که پس از آخرین نوازش، بدون آنکه سر را برگردانید، محیط خانه را ترک کنید. از گفتن جملاتی دلگرم کننده مانند: "هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد" و یا "مامان زود بر می گرده" و... خودداری کنید. این جملات دلگرم کننده احساس دلواپسی از تنها شدن در سگ را تشدید می کنند.
5. تمرین برای تحمل تنها ماندن را به دفعات انجام بدهید. بهتر است در روزی که به طور کامل در خانه هستید، با او تمرین کنید. مثلا در آخر هفته ها، برای مدتی از روز در حد چند دقیقه او را تنها بگذارید و وقتی که بازگشتید، او را تشویق کنید. دادن یک خوراکی شویق مناسبی است. در این تمرین به مرور مدت زمان تنهایی سگ را افزایش دهید. از زمان های کم در حدود 2 دقیقه شروع کنید و آرام و پیوسته این مدت زمان را به فواصل 5 و 8 و... دقیقه افزایش بدهید و رفته رفته او را برای یک تنهایی کامل آماده کنید. هرگز رفتارهای ناشایست سگ را تشویق نکنید و حتی برعکس، اندکی خشن باشید. مثلا اگر سگ خانگی شما در قبال احساس ترس از تنهایی پارس می کند، استفاده از پوزه بند را امتحان کنید و تا زمانی که به طور کامل احساس کردید سگ شما توانسته است بر احساس منفی خود غلبه کند، این پوزه بند را باز نکنید.
6. یک راه حل مناسب برای کنترل رفتارهای ناشی از دلواپسی و یا ترس از تنها شدن در سگ ها، پرت کردن حواس آنها می باشد. مثلاً در زمان هایی که حیوان باید تنها در خانه بماند، تلویزیون را برای او روشن نگه دارید. سگ ها عاشق تماشای تلویزیون هستند و این قبیل چیزها در پرت کردن حواس آنها بسیار موثر است. گاهی می توانید تنهایی آنها را با حضور یک حیوان دیگر پر کنید. سگ ها نسبت به تمام ساکنین خانه حس خانوادگی دارند. پس وقتی حیوان دیگری را در کنار او می گذارید، به نوعی جای خالی خود را پر کرده اید و قطعاً سگ خانگی شما آرامش بیشتری دارد.
7. آیا مطمئن هستید که به حد کافی سگ خانگی شما از فعالیت بدنی مناسبی برخوردار است؟ آیا به اندازه کافی برای سگ خانگی تان وقت گذاشته اید؟ آیا احساس صمیمیت با این همنشین همیشگی دارید؟ و... این سوالات و شاید ده ها سوال دیگر در امتداد موضوعاتی مطرح می شوند که به نوعی با رفتارهای روحی سگ خانگی شما در ارتباط هستند. شاید موضوعی ساده، ناچیز و نه چندان جدی برای سگ خانگی شما تبدیل به یک چالش فراگیر روحی شده باشد. به شکلی که به هیچ حالت نتواند شرایط تنها ماندن در خانه را تحمل کند. دلواپسی از تنها گذاشتن سگ که خودش را به شکل ترس از تنهایی در رفتارهایی عجیب و غیرقابل تحمل نشان می دهد، نشانه های یک مشکل بزرگ روحی است. مشکلی که باید آن را به درستی درک کرده و قبل از آنکه دیر شود، آن را مرتفع کنید. در غیر این صورت سگ خانگی شما زیر فشار روحی سنگین ترس از تنها ماندن می شکند. شکستنی که تا عمق روحیات و خلقیات سگ نفوذ خواهد کرد. آنگاه است که شاید برای کمک کردن خیلی دیر شده باشد.
