آیا سگ‌ها کوررنگی دارند؟
اگر نقص‌های مادرزادی، بیماری یا آسیب، بینایی سگ‌ها را تحت تاثیر قرار ندهد، معمولا همه‌ی آنها دید خوبی دارند.
اگر نقص‌های مادرزادی، بیماری یا آسیب، بینایی سگ‌ها را تحت تاثیر قرار ندهد، معمولا همه‌ی آنها دید خوبی دارند. اما بینایی خوب به این معنی نیست که آنها قادر به دیدن تمامی رنگ‌ها هستند. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که سگ‌ها فقط قادر به دیدن رنگ سیاه وسفید هستند؛ اما این نیز باوری اشتباه است.
کوررنگی چیست؟
افراد دچار کوررنگی نمی‌توانند رنگ‌ها را مانند افراد دیگر تشخیص دهند. کوررنگی مشابه آکروماتوپسی (نادیدرنگی) نیست که در آن شخص فقط سیاه، سفید و طیف‌های خاکستری را می‌بیند. برای دیدن طبیعی رنگ‌ها، حداقل سه نوع سلول گیرنده‌ی نور به نام مخروط، باید در چشم وجود داشته باشد. هنگامی که نور از یک جسم منعکس می‌شود، وارد چشم شده و با انواع مختلف گیرنده‌های نور کوچک برخورد کرده و سپس سیگنالی را به مغز ارسال می‌کند که به ما می‌گوید در حال دیدن چه رنگی هستیم. اما در چشم فرد دچار کوررنگی، برخی از این گیرنده‌های نور وجود ندارند یا به درستی کار نمی‌کنند؛ بنابراین برخی از رنگ‌ها به درستی دیده نمی‌شوند.
سگ‌ها چه رنگ‌هایی را می‌بینند؟
به طور معمول، ما سه نوع سلول مخروطی چشم داریم که امکان دیدن رنگ‌ها را برایمان فراهم می‌کند. برخلاف ما، سگ‌ها فقط دو نوع سلول مخروطی دارند. این بدان معناست که انسان‌ها نسبت به سگ‌ها قادر به دیدن رنگ‌های زنده‌تر و متنوع‌تری هستند. دو نوع سلول مخروطی چشم سگ‌ها علاوه بر دیدن رنگ‌های سیاه، سفید و خاکستری، دیدن طیف‌های زرد، آبی و قهوه‌ای را ممکن می‌سازد. بنابراین سگ‌ها قادر به دیدن طیف‌های قرمز یا سبز نیستند و در عوض آنها را به عنوان طیف‌های خاکستری و قهوه‌ای می‌بینند. با توجه به این نکته، هنگام خرید اسباب بازی برای سگ خود، به جای رنگ‌های قرمز و سبز، بهتر است سراغ رنگ‌های زرد و آبی بروید. سگ‌ها به خوبی این دو رنگ را تشخیص می‌دهند، بنابراین بیشتر به آنها جذب می‌شوند. حالا متوجه می‌شوید که چرا توپ‌های تنیس زرد انقدر میان سگ‌ها محبوب هستند!
دید در شب
اگرچه سلول‌های مخروطی نقش مهمی را در تشخیص رنگ و جزئیات ایفا می‌کنند، سایر قسمت‌های چشم وضایف متفاوتی را برعهده دارند. سلول‌های استوانه‌ای نوع دیگری از گیرنده‌ها هستند که در شبکیه‌ی چشم سگ یافت می‌شوند و تعداد بسیار بیشتری نسبت به مخروط‌ها دارند. سلول‌های استوانه‌ای مسئول تشخیص روشنایی هستند، بنابراین میزان بینایی سگ را در شب تعیین می‌کنند. علاوه بر این، به تشخیص اندازه و شکل اشیا و بهبود میزان دید محیطی آنها کمک می‌کنند. از آنجایی که تعداد سلول‌های استوانه‌ای در چشمان سگ‌ها بسیار بیشتر از مخروطی‌هاست، دید در شب آنها بسیار قوی‌تر از توانایی تشخیص رنگ‌شان است.
علاوه بر سلول‌های استوانه‌ای و مخروطی، در پشت شبکیه، بخشی از چشم به نام پرده درخشان وجود دارد. پرده درخشان باعث افزایش بازتاب نورهای وارد شده به چشم شده و دید در شب سگ را تقویت می‌کند. چشم انسان‌ها دارای پرده‌ی درخشان نیست، اما بسیاری از حیوانات مانند موش خرما، گربه و حتی ماهی آن را دارند.
وضوح دید
شاید دید در شب سگ‌ها عالی باشد، اما در مقایسه با انسان‌ها، بینایی بی‌نقصی ندارند. حدت بینایی معمولی سگ 20/75 در مقایسه با 20/20 بوده که حدت بینایی معمولی انسان است. این بدان معناست که اگر شخصی بتواند جزئیات یک شی را از فاصله 75 فوت (20 متر) به طور کامل تشخیص دهد، سگ باید در فاصله‌ا‌ی 20 فوتی (6 متر) با شی قرار داشته باشد تا بتواند جزئیات مشابه را ببیند.
با در نظر گرفتن تمامی این موارد، شاید فکر کنید که چشمان شما نسبت به دوست پشمالویتان برتری دارد؛ زیرا وضوح دید بهتری داشته و می‌توانید رنگ‌های بیشتری را ببینید. اما این چنین نیست. می‌توان گفت که چشمان سگ‌ها با چشمان ما متفاوت است و آنها کمبود بینایی که در طول روز دارند را با دید شب فوق‌العاده‌شان جبران می‌کنند.
